Vous avez la montre mais nous, nous avons le temps

Vous avez la montre mais nous, nous avons le temps

Deze uitspraak werd me vorige week meegegeven door een goede vriend tijdens een wandeling op een winderige Scheldekaai nabij het pittoreske Bazel en het zette me aan het denken.

Over hoe wij hier in het Westen omgaan met het begrip tijd.

Hoe het enerzijds ons meest kostbare bezit is en hoe we er anderzijds argeloos mee lijken om te gaan.

Volgens een recente studie die verscheen in de National Library of Medicine, is ons brein 46% van onze bewuste dag een ronddwalend brein, dat herinneringen ophaalt uit het verleden of mijmert over de toekomst. Daarbovenop komt dat deze hersenspinsels voor 80% uit negatieve klanken bestaan, waarbij je schuldgevoel, verdriet of kwaadheid ophaalt van vroeger of angsten uit richting je toekomst.

Angsten waar elke leidinggevende vroeg of laat mee wordt geconfronteerd.

Hoe vertaalt zich dat nu juist op onze nieuwe, virtuele werkvloer?

Leidinggeven vanop afstand brengt een set nieuwe uitdagingen met zich mee en houdt een meedogenloze spiegel voor van hoe mensen zich tegenover elkaar verhouden. Gebrek aan vertrouwen en onzekerheid voor de toekomst liggen aan de basis van wat voor sommigen een echte impasse blijkt te zijn.

Uit de gesprekken die ik het afgelopen jaar heb gevoerd, met zowel medewerkers als leidinggevenden, blijkt dat heldere communicatie en het stellen van een gemeenschappelijk doel al een eerste stap in de goede richting is.

Maar wat loopt er onderweg nog fout?

Mijn grootvader zaliger placht te zeggen, met een Antwerpse tongval, aan een ander herkent ge u eigen.

En dat geldt evenzeer voor onze angsten, onzekerheden en ons gebrek aan (zelf)vertrouwen.

Je trekt snel anderen en hun werkethiek in twijfel. Leveren ze op wat ze dienen op te leveren binnen het gevraagde tijdsbestek? Nemen ze even vlot de telefoon op als op bureau? Gaan ze ‘tijdens de uren’ winkelen, sporten of wandelen met de hond? Een angst die snel, indien je niet oplet, omslaat naar blinde paniek, waardoor je reageert vanuit adrenaline en dat is, neem het van me aan, niet je beste optie.

Wat brengt je rust?

1.      Zet de mindset op het gezamenlijke doel, herinner jezelf eraan en communiceer er voldoende over.

2.    Leg je focus op het takenpakket in plaats van op de te presteren uren

a.    Dit impliceert wel dat je een duidelijk afgelijnd pakket dient te presenteren.

b.    Zorg ervoor dat de taken door beide partijen correct begrepen worden om zo eventuele misverstanden te vermijden

c.    Leg je neer bij het feit dat sommige meer tijd nodig hebben om bepaalde taken uit te voeren dan anderen, het enige dat telt, is dat at the end of day, the job is done.

d.    Zo kan je de ‘hoe’ dat mensen hun tijd indelen, lossen

3.    Geef het vertrouwen dat je in pré-corona tijden ook gaf

a.    Je werkt met integere mensen

b.    Ze hebben de competenties om hun taken goed uit te voeren, anders had je ze niet aangenomen

c.    Vertrouw erop dat ze de intentie hebben om hun job goed uit te voeren, zo niet, dan komen alsnog de pijnpunten bovendrijven als waren ze fysiek op de werkvloer aanwezig

4.    Delegeer zoals je altijd zou doen

a.    Kies de juiste, competente mensen

b.    Leer hen de taak

c.    Coach hen totdat ze de taak in de vingers hebben

d.    Laat het los

5.    Maak van je online meeting een motiverende meeting en geen saai doorgeefluik van informatie. (indien je tips wil over online meeten, surf dan even naar mijn blog, www.maistro.be/blog/ )

6.    Deze is niet voor iedereen weggelegd, toch een belangrijke volgens mij. Stel je in de plaats van je medewerker. Ook voor hen zijn dit uitdagende tijden en ook zij kampen met hun eigen uitdagingen, angsten en onzekerheden. Aan een ander herkent ge u eigen. 😉