Mindset is alles

Mindset is alles.

Toen ik vroeger het podium opsprong, gaf ik mezelf 10 seconden om de eerste lach vanuit het publiek te horen opstijgen. Best een pittige doelstelling, achteraf bekeken.

Hoe doe je dat?

Wel, laat me je zeggen dat het niet over een leien dakje liep. In het begin had ik er niet beter op gevonden dan telkens ik na de show van het podium kwam, een soort dagboek bij te houden waarin ik minutieus opschreef wat ik waar allemaal, volgens mezelf, verkeerd had gedaan. Aan een tempo van honderden shows per jaar, werd dat al snel een schandschrift vol zelfhaat. De ideale voedingsbodem voor mijn innerlijke criticus om me op mijn pad te houden.

‘The tears of a clown’ werd ‘a way of life’.

Wat ik niet doorhad, was dat ik niet enkel een eikel was voor mezelf, maar hoe langer hoe meer ook een eikel voor de rest van mijn omgeving. Ik had de lat hoog gelegd voor mezelf en vond het niet meer dan normaal dat iedereen met wie ik samenwerkte de lat even hoog diende te leggen. Meermaals spuide ik, ongevraagd, mijn kritiek over hun performances. Meermaals vloeiden er tranen.

Maar hey, het is een harde wereld waarin we leven en de mooiste uitvlucht van allemaal, namelijk, ik ben wie ik ben, was mijn morele kompas om mezelf en mijn gedrag goed te praten.

Als ik erop terugkijk, niet echt mijn beste periode.

Wat veranderde er?

Wel, ik zou graag een heroïsch verhaal afsteken waarbij ik in ware Sherlock Holmes stijl met behulp van deductie tot de juiste inzichten kwam, maar dat zou een flagrante leugen zijn.

Enkele échte vrienden wezen me meermaals op het feit wat een eikel ik geworden was en dat ze mijn vriendschap niet meer hoefden. Ik werd verliefd en ook zij zei dat ze niet wenste samen te zijn met zo’n eikel.

Toen ik besefte dat ik mijn grip op mijn realiteit aan het verliezen was, ben ik hulp gaan zoeken. Bij een coach.

Ik werd op regelmatige basis geconfronteerd met mijn eigen donkere gedachten, mijn kritieke innervoice, mijn egoïsme en egocentrische kant en als klap op de vuurpijl, mijn gebrek aan empathie.

Maar hoe was dat mogelijk?  Ik had een geweldige carrière op de bühne, het publiek hing aan mijn lippen en het werk stroomde in overvloed binnen. En ik had zogezegd geen empathie?!

Zoals altijd was het de ‘ik ben wie ik ben en de mensen moeten me zo maar pakken voor wie ik ben’ uitvlucht.

Het ego dat niet veranderd wilde worden, de comfortzone die ik niet wilde verlaten, de angst om het gekende te moeten lossen en in het nieuwe diepe te moeten springen.

Maar het was dat of iedereen die me lief was verliezen. En geloof me, ik had wel eens geroepen dat ik het best op mezelf was en dat ik niemand nodig had. Maar het verhaal van Rémy, alleen op de wereld, leek me uiteindelijk toch niet zo een romantisch beeld.

Dus, ik zette door, waagde de sprong en begon aan mijn weg.

Mindset is alles.

Als ik nu het zakelijke podium betreed, sta ik hand in hand met mijn ego, hand in hand met mijn innervoice en heb ik mijn criticus zijn rol veranderd naar mijn adviseur.

Humor is een vredevol wapen en geen ironisch harnas meer.

Zelfvertrouwen is een kracht en geen geveinsde competentie meer.

Luisteren en empathie zijn geen holle woorden meer, maar waarden.

Hoe doe je dat?

De oefeningen die me veranderde en ik graag met jullie wil delen, werd me aangereikt door een hele goede vriend, een vriend die me nauwer aan het hart ligt dan dat hij zelf beseft.

Ik heb deze oefening gedaan, gedaan en gedaan totdat het een automatisch proces werd in mijn brein.

Hier gaan we.

Neem een boekje en schrijf dagelijks:

·      5 zaken waarvan je blij bent dat je ze hebt gedaan (kleine taakjes die je zou uitstellen, een wandeling, wat me-time, …)

·      5 zaken waarvoor je dankbaar bent dat je ze hebt (dat kan gaan van het warme water onder de douche tot iemand die je bijzonder vindt, …)

·      5 complimenten die je die dag hebt mogen ontvangen.

Deze laatste klinkt moeilijk, maar is een pak makkelijker dan je denkt. Begin ermee en je zal meteen inzien wat ik bedoel.

Wat deze oefening voor mij heeft gedaan, is dat ik op een andere manier tegen het leven aankijk. Ik focus me niet meer op negatieve zaken of dingen die sowieso al niet door mij te controleren vallen. Ik focus me op de zaken die ertoe doen. Zaken waar ik energie of rust van krijg.

De complimenten oefening zorgde ervoor dat ik op een andere manier leerde luisteren, op een andere manier leerde kijken en dat ik vooral een andere kijk kreeg op mezelf.