‘Fine, take the nervousness with you’

Internationale carrière

De start van Tom’s carrière als goochelaar en entertainer is in werkelijkheid uit nood geboren: het inhuren van een artiest voor een startende retail-ondernemer verscheen zo’n dertig jaar geleden als een te grote investering. Hierdoor besloot hij zelf de show in zijn nieuwe winkel te verzorgen.

Dit ogenschijnlijk simpele besluit heeft ervoor gezorgd dat Tom vijftien jaar lang de wereld heeft rondgereisd als entertainer. Hij won daarin de meest prestigieuze wedstrijden en stond op ‘s werelds grootste podia. Niet alleen ontwikkelde hij hierdoor een bak aan podiumervaring, ook werd hij een meester in het maken van de connectie met mensen.

‘Ik weet nog hoe f*cking nerveus ik was’

Een ongeschreven wet in de wereld van entertainment is dat je eerst de kleine podia moet betreden, voordat je de grote podia op mag. Zoals hij zelf zegt: ‘Ik weet nog hoe f*cking nerveus ik was voor mijn eerste grote optreden, voor zo’n 800 man’. Op dat moment is de zaal gevuld met een verwachtingsvol publiek dat veel geld heeft besteed aan het kopen van een kaartje voor de show. Tom is nerveus en denkt: ‘Waar ben ik in hemelsnaam aan begonnen?’. Het spreekwoordelijke point of no return.

Deze situatie kenmerkt de koppeling tussen zijn carrière als entertainer en de wijze waarop hij zijn cliënten coacht.

Het besluit

Het creëren van resultaat begint bij het nemen van een besluit. Op het moment dat Tom de aanvraag van de organisatie van de show accepteert, schept hij direct een commitment. Hiermee ontstaat er een verplichting, die versterkt wordt doordat Tom’s krachtige ambitie om de beste te worden in zijn vak.

Deze ambitie was voor Tom zó belangrijk dat niets in zijn weg kon komen te staan. Hij gaf hiermee een hoge waarde aan zijn commitment.

De actie

Enkel het nemen van een besluit is niet genoeg voor het creëren van resultaat. Je ontvangt de beloning pas als de actie daadwerkelijk is uitgevoerd. Of in klare taal: als je de daad bij het woord voegt. Dit klinkt heel simpel, maar in de realiteit blijkt dit vaak moeilijk.

Er bestaat namelijk zoiets als het ‘verborgen voordeel’ dat je ervaart bij het niet uitvoeren van de benodigde acties. In het voorbeeld van Tom is het zo dat als hij had toegegeven aan zijn nervositeit, hij niet het discomfort ervaren had dat optreden voor een groep mensen met zich meebrengt.

Maar wat als hij het niet had gedaan? En niet had opgetreden? Het publiek blijft ontevreden achter en potentiële opdrachtgevers voor grotere shows kunnen geen glimp opvangen van Tom’s kunsten. Bovendien was zijn imago gedevalueerd naar een onbetrouwbare nieuwkomer vanwege zijn late afzegging.

Zodoende is les 1 die Tom al zijn cliënten meegeeft: of je ‘zin’ hebt of niet, of je nu wel of geen zelfvertrouwen hebt, je komt altijd opdagen. De actie wordt beloond, niet degene die de actie uitvoert. Zoals Tom’s eigen mentor Dusan Djukich zou zeggen: ‘It’s fine that you’re nervous, take the nervousness with you on stage’.

Het resultaat van het besluit dat Tom destijds genomen heeft, is de kickstart van zijn carrière gebleken.